Anne benim yorganım maviydi.
Neden beyaz örttün üstüme.
Pamuk gibiydi yatağım,neden bugün taştan gibi..
Gece lambasını yakmayı unutmuşlar,Oysa;annem bilirdi karanlıktan korktuğumu..
Yağmur mu yağdı acaba etraf toprak kokuyor,Anne yatağıma böcekler girdi alır mısın?
Hafta sonuda değil neden yıkadılar beni..
Üstelik yabancı kişiler. Neden ağlıyorsun anne ?
Yoksa bana küstün mü ?
Beyaz kanatlı iki kişi geldi yanıma, biri sağıma durdu biri soluma;sorular sordular bana hiçbirini bilemedim..
Bunları bana öğretmemiştin;Aç saçlarını ipek saçlarını görsünler demiştin.
Şimdi saçlarım alev alev yanıyor anne !
Şimdi tırnaklarımı böcekler yiyor !
Çok korkuyorum ağlıyorum Duyuyor musun ?
Ne olur kurtar beni.. ‘GÜNAHKARIM ANNE !