“uğurlar olsun! ben yoluma devam ediyorum”.
ihanetler böyledir:ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az acı
verir. ondan sonra dur durak yoktur: güvenilmez aşık, sevdikçe kıran,
gezdikçe ardında bir kırık kalpler mezarlığı bırakan biçare dervişe
döner. artık acılara hapsolmuştur: buluşmak istedikçe ayrılacak,
birleşmeye çalıştıkça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin “ah”ı
tutup terk edildiğinde mukadder yalnızlığına kapanacaktır.İşte ihanet edenin sonu budur.Sonunda yapayalnız kalacak ve asla mutlu olamayacaktır.